دروغ

باری دیگر بسم الله .....

گفتم دلم گرفته است چند ماهی است .....پریشانم ! بر گشت و گفت مگر دل هم داری ؟

گفتم بی دل بودم از همان روز اول مگر نمیدانستی ! آدم ها دل دارند ....من که آدم نیستم ! گفت میدانم بی خود توضیح نده  !

گفتم من مسافر باران بودم .... کوله بار بستم که با تو سفر را آغاز کنم .....گفت آغازی نیست ....

تو که اینقدر تنهایی را دوست می داری .....خوب با تنهایی برو ! آمدیم و ستاره آسمان آبیت با تنهایی جفت افتاد و ......آری !!!! دروغ می گویی .....دروغ

آهی سرد کشیدم و سکوتی دردناک وجودم را فرا گرفت . نمیدانستم این همه حرف را بر دوشم چگونه تحمل کنم .....

گفتم من تشنه یک احساس بودم .....گفت جرعه ای آب سرد بنوش خوب میشوی !!

راستی من آب نمی آورم .....میدهم دیگری بیاورد ......منتظر نباش !

باز گفتم به آدم ها دروغ گفته ام که من آدم هستم اما تک تاری از دروغ برای تو نبافته ام .....

گفت حتما بافنده خوبی نبوده ای علتش این است و الا حتما میبافتی !

گفت شنیده ام سفرکرده ای و اهل دل و.....اینها یعنی چه ؟

گفتم داستان همان کوله بارست که بستم و عزم سفر کردم .

همان اول راه کوچه اول مرا باز گرداندند و قفل غم را بر دلم و آهسته در گوشم خواندند .....رسوای زمانه میشوی پسرک تو از جنس سفر نیستی .....همان بهتر که همیشه گوشه ای دلگیر و آرام بنشینی و بگویی دلم گرفته است و منتظر باشی .....

گفتم من در باور نگاه تو مانده ام......تو مرا باور کن .....نگاه ها هم مهربان میشوند ....

گفت این را هم دروغ میگویی .دهانت را ببند ......تو از من نیستی . کدام باور؟ کدام  نگاه ؟

از چشمانم خجالت بکش .....

این را که شنیدم آرام گریستم و باز هم حرف دل را در سینه ام شکستم و گفتم باشد حق با توست ......

دروع میگویم .....دروغ .....