شب تولد من

پشت پلک هایم که روشن می شود تا تو تنها چند شقایق فاصله است...

شب تولد من

پشت پلک هایم که روشن می شود تا تو تنها چند شقایق فاصله است...

همه آهوان صحرا

سر خود گرفته بر دست

به امید آنکه روزی

تو شکارشان نمایی

     التماس دعا ....                                                               

                                                                

چه سکوت دلگیری دارد کوچه دلم ....... صدای قدم هایم به گوش میرسد  و اکنون این قدم های آرام و خسته هستند که بر جاده می لغزند و در انتظار روزهای رویای ...... رویایی که تو را با آن دوست داشتم و دل بستم و شکستی حرمت فاصله مان را ......

نیمه شب است .... مردی از دور می آید..... نگاهی به من می اندازد و زود دور می شود !

اینجا به جز شب ها و زندگی ها ...... دل ها نیز تاریک اند !

اینجا کسی احساس مرا باور ندارد ...... اینجا کسی خبر ندارد از تو ..... از من ! حتی از خودش ......!

نشسته ایم خوش ..... دل به سایه ای بسته ایم که هر لحظه به حماقت و سادگی من و تو می خندد !

نقش های درهم .....رنگ هایی که هر کدام آواره اند مثل من ! و دلی که دیگر حرفی برای گفتن ندارد و همه حکایت از این دارد که من ...... دیوانه شده ام  !