شب تولد من
پشت پلک هایم که روشن می شود تا تو تنها چند شقایق فاصله است...شب تولد من
پشت پلک هایم که روشن می شود تا تو تنها چند شقایق فاصله است...به نام مهر
داشتم نظرات شما عزیزان رو نگاه میکردم که برای چندمین بار به این حرف زیبای یکی از شما رسیدم ....
هر عزیزی این چند خط یادگاری رو گذاشته دمش گرم به مولا ....
انگار حال و هوای این روزای خودمه ....
خیلی دلتنگم ... چشمانم را به نگاه بارانی تو دوخته ام ...
« جرأت دیوانگی »
انگار مدتی است که احساس میکنم خاکستری‌تر از دو سه سال گذشته‌ام
احساس میکنم که کمی دیر است دیگر نمی‌توانم
هر وقت خواستم در بیست سالگی متولد شوم
انگار فرصت برای حادثه
از دست رفته است از ما گذشته است که کاری کنیم
کاری که دیگران نتوانند فرصت برای حرف زیاد است
اما اما اگر گریسته باشی…
آه… مردن چقدر حوصله می‌خواهد
بی‌آنکه در سراسر عمرت یک روز، یک نفس
بی‌حس مرگ زیسته باشی! انگار این سال‌ها که می‌گذرد
چندان که لازم است دیوانه نیستم
احساس میکنم که پس از مرگ عاقبت
یک روز دیوانه می‌شوم!شاید برای حادثه باید
گاهی کمی عجیب‌تر از این باشم
با این همه تفاوت احساس میکنم که کمی بی‌تفاوتی
بد نیست حس میکنم که انگار
نامم کمی کج است و نام خانوادگی‌ام، نیز
از این هوای سربی خسته است
امضای تازه من دیگر
امضای روزهای دبستان نیست ای کاش
آن نام را دوباره پیدا کنم ای کاش
آن کوچه را دوباره ببینم آنجا که ناگهان
یک روز نام کوچکم از دستم افتاد
و لابه‌لای خاطره‌ها گم شد آنجا که
یک کودک غریبه با چشم‌های کودکی من نشسته است
از دور لبخند او چقدر شبیه من است!
آه ای شباهت دور! ای چشم‌های مغرور!
این روزها که جرأت دیوانگی کم است بگذار باز هم به تو برگردم!
بگذار دست کم گاهی تو را به خواب ببینم!
بگذار در خیال تو باشم بگذار…
بگذریم! این روزها
خیلی برای گریه دلم تنگ است!
« قیصر امین‌پور »
آه مهربانی ....
همین !!!
یا هو
رمضان و شبی نه مثل هر شب .....
رمضان و اما آمده تا در سکوت نفس گیرش غوغای دلهای گمگشته از خود را به نظاره بنشینی
آمده تا در کوچه پس کوچه های شهر مهربانی قلب های همچون آینه را احساس کنی
نگاه کن آدم ها را می بینی قدری نرم تر شده اند
می بینی آدم ها تا کجا میتوانند آدم باشند ؟
هوای شهر هم عاطفه را از رمضان هدیه گرفته است .....
گویی این روزها حرفی برای گفتن ندارند .... همه جا غرق درسکوت است سکوتی از جنس نور .....
سالی دیگر ماندی تا سحرهای لرزان احساس را به تجربه بنشینی ..... شب و روزش را پر از یاس و احساس کن و تا آخر هر لحظه خویش را در خویش پیدا کن ....
و اما امشب .....
یه نگاه به اون بالا بنداز یه سه حرفی اون بالا نوشته که هر وقت نگاش میکنم تنم می لرزه اما نه از ترس .....
یه بار دیگه خاطرات رو ورق میزنم به این شب که میرسم باز هوای غربت و سفر و یه بار دیگه یاس .....
بگذار چون تپش قلب های مهربان مهر از فصل فراق برایت بگویم .....
بگذار من دیگر خاطره نباشم .....
تو .... بهار دل ها ...... امشب و رمضان .....تبریک گرم مرا بپذ یر و اما همت کن .....
دلت دریای دریا
یا علی
به نام او
من تنگ دلم یا که جهان تنگ شده
تیره بصرم یا افقی رنگ شده
گوش من بی حوصله بد می شنود بد میشنود
یا ساز طبیعت خشن آهنگ شده
میدونی نمیتونم ......
به خاطر تو شروع کردم ....به هوای بودنت نوشتم ..... بعد از این هم حتی اگه نباشی بازم واسه تو مینویسم .... که یه باره دیگه بگم :
تو را من چشم در راهم و من .....
به حرمت اون نفس های گرم دلهای روزه دارتون واسه همه تو این ماه عزیز دعا کنید ......
منم واسه عزیز خودم یه دنیا احساس ......واسه شما یه دریا معرفت وامید بودن آرزو میکنم.....
آهای یاس رازقی من بدون تو نمیتونم.....
خدا به عظمت این ماه دل ها رو یه کم صاف تر ..... نزدیک تر ومهربون تر کنه
بگو خدایا دوست داشتن هارو دریاب
دله منم بیتابه برای آن آبیه آبی ..... ولی به مولا قسم که من عوض نشدم ..... اینون به جان من بفهم
راستی پست قبلی رو به دل نگیریا ...... میدونی که من یه کم زود میشکنم ..... تو احساس تو کم میارم ......
بچه ها نماز روزتون قبول ..... ما دوتا روهم یادتون نره !!!
حالا چرا دوتا ؟ از خود یاس رازقی بپرس .....
دلت دریای دریا
یا علی
بسم الله الرحمن الرحیم
چشمانم باز است و خزان طبیعت را بار دیگر به نظاره مینشینم اما این بار رنگ دیگری دارد ....
خزان دل من همراه این خزان از راه میرسد ....
کاش آدم ها قدری آدم بودند ..... کاش دوستی ها دوست داشتن بود .....و کاش پایان با من بود ....
و اما دل ....
یادت هست .... گفته بودی مجنون نمیخواهم ....
آهسته گفتم من هم مجنون نیستم .... اما تو نفهمیدی که مجنون کیست و تو کدام لیلی هستی .....
من میروم تو میمانی با دنیایی از بچگی ها .....
به من آموخته بودند دلت را مانند بچه ها صاف و پاک نگه دار نه زندگیت را در بچه بازی ها غرقه کن ....
پیر شود جوانی اش .... آتش بگیرد آنکه تو را به بازی گرفت و به تو بی مهری آموخت ....
تو میتوانی هنوز خودت باشی .....
گمشده ای ؟؟؟ خدا رو پیدا کن ....
نیمه پنهان خود را نیافتی عزیز .... تو هم مثل همه گمشده داری اما دریغ که در
بی وفا خانه خیلی ها به دنبالش میگردی .....
به خدا بیراهه میروی ....
من آموختم که تنهایی عالمی دیگر است تو هم بیاموز :
که تنها بودن بسی زیباتر از دوستی های بچه گانه است .....
تنها که باشی خدا هست .... شادی هست ...... زندگی جاری است .....
خود را دریاب.....
آخر به کجا چنین شتابان؟؟؟
تو که خود درس وفا آموختی تو که خود از پاکی و احساس سخن میگفتی چه شد که اینگونه برای هر مرد و نامردی سفره دل باز میگردانی ؟؟؟
و اما حرف آخر .....
آقا داداش هارو دیدم ..... آبجی خانوم هارو دیدم .... دوست پسرهارو دیدم.... دوست دختر هارو دیدم .... بی مهری ها بی وفایی ها زندگی ها و بچگی ها رو دیدم ....
اما تو هیچ کدوم دوست داشتن رو ندیدم .
بیخیال دوستی ها .....
به حرمت دوست داشتن ها عشق خدایی را دریاب .
حیف شد حتی فرصت نکردم داستان شب تولدم رو واسه خودم یه بار تعریف کنم .
من میروم تو میمانی با خودت به حرمت نفس گرم حرف هایت فقط با خدا بمان .....
اینم یادت باشه :
غم نخور یکی همیشه خوبه کیمیا سرشته .... آدرس خدا رو داره میگه خونمون بهشته ....
کلام آخر :
شبی مجنون به لیلی گفت که ای محبوب بی همتـا
ترا عاشـــــــــــــق شود پیدا ولی مجنون نخواهد شد
اینو میخواستم همون شب بگم :
شب تولد من
یکی از دوستان گفت وبلاگ رو تعطیل کن تا دوباره بشی همون رامین سابق ....
اما میگم نیازی نیست .....
یادتونه تو مطلب اول گفتم این وبلاگ رو واسه یه عزیزی مینویسم ؟؟؟
شاد شاد شاد باشی ....
یا علی مدد
خدانگهدار شب تولد من
رویای خدا را آشفته نکنید
من یک نفر را می شناسم که پرواز می کند . او روی همین زمین راه می رود و توی همین آسمان پر می زند .
او شبی خواب دیده که بال دارد و وقتی که بیدار می شود ، بالهایش را با خود به بیداری می آورد . این چیزی است که او همیشه می گوید . اما هیچکس حرفهایش را باور نمی کند.
من اما حرفش را باور می کنم . زیرا خدا هم همین را به من گفته است .
یک روز از خدا پرسیدم ، دوستم بالهایش را از کجا آورده است ؟
خدا گفت :
« من هر شب تکه ای رویا توی خواب شما می گذارم . اما بیدار می شوید و رویایتان را همان جا ، جا می گذارید.»
برای این است که زندگی زیبا نیست . کاش رویایتان را با خود به بیداری می آوردید تا جهان زیبا شود .
بین شما و رویاهایتان دیواری بلند است . این دیوار را بردارید تا خواب و بیداریتان در هم بیامیزد . بگذارید بیداریتان ، رویایی با شکوه باشد و خوابتان یک بیداری ناب .
خدا گفت :
اگر رد رویاهایتان را بگیرید به من می رسید.
و من شنیدم که فرشته ای زیر لب می گفت :
« زندگی تعبیر رویای خداوند است ، آی آدم ها ! رویای خدا را آشفته نکنید .»
Ilya yohon
یا علی