ماه ازتیرگی ابر ها فرار میکند .....  رخساره می نماید ...... هوا خیلی سرد است .....  دلم می خواهد زودتر جایی پیدا کنم ...... چینه ای ..... دیواری ..... شاید شانه ای ...... سر بگذارم ...... تا می توانم از سر شوق اشک پشیمانی بریزم نه بر شانه های باد ...... که بر لحظه های ماندگار این زندگانی .....

پشت این چهره خندان و اما نگران چه را پنهان کرده ای مسافر ؟

قصه من و تو انگار هنوز پایان ندارد ....... پایانش شاید رفتن من باشد ..... یا مردن !

دلم گرفته است میدانم البته چیز تازه ای نیست ......

خسته ام ..... به وسعت زندگی خسته ام .......اینجا همان غریبستان ! آدم ها خیلی بی خیال شده اند تو نیز هم .......! انگار همه چیز را زود تر از وقتش فراموش میکنند ! آدم ها فراموش میشوند من نیز هم ...... !

راست میگویند ..... آدم ها از دور دوست داشتنی ترند ......

و من نه این و نه آن ......

                                               یادته زندگی داشتی یادته

                                                                     یادته تنها میشستی یادته

                 یادته دختر خندون یادته

                                یادته چشمای گریون یادته

                                                                         یادته زندگی داشتم یادته

                                                                                            یادته بی تو شکستم یادته

           یادته گذاشتی رفتی یادته

                                 یادته دلمو شکستی یادته

                                                            یادته آبرو داشتیم یادته

                                                                                     یادته تنها میرفتیم یادته 

                                                          حالا چی ......

              سرت شلوغه میدونم

                    میدونم وفا نداشتی میدونم

                                                                      میدونم تنهایی شادی میدونم

                                                                               هر جا هستی به خدا میسپارمت

                               اما میگم که بدونی من کی ام

                                                                من هنوز رامینم و پاپتی ام

سلام ......

شرمنده همه دوستان هستم که مدتی نبودم ......

ممنون از همتون و دلتون دریا

روزگاری به این روزگار می خندم عجیب ......

و عجیب تر همان افکار تهی است که می خواستند بسازند همین روزگار را و هر چه ساختند خراب شد و حال خرابه ای دارم ساکت و آرام و به رنگ خاکستری و مردگی و در انتظار قدم هایی استوار نگاه هایی بر خاسته از دل و جان هایی که با من سخن از صداقت و عشق و مهربانی میگویند ..... تا این خرابکده امروز و کلبه مهربانی دیروز را برایم یاس باران احساس کنند .....

و صدایی که بر می آید از همین قلب زخم خورده و از دور  تو را می خواند ...... گمشده .....!

و اکنون کجاست آن پنجره و کجایم من ...... کجاست آن نقش و نگار ..... کجاست آن آسمان و کجاست آن ماه که هر شب به دنبالش می گشتم ..... ماه که می گویند هست هر شب ..... من کجایم ؟ ..... خراباتی ......!

چه بر من گذشت ..... خریدار این قلب کهنه کیست خدایا .....!

کجایند آن همه احساس و کجایند آن مردمان که می گفتند نا محرم تر از تو نیست ......؟

محرم راز من غریبه ای بیش نبود ......آشنا نامی به رنگ رازقی .....

آهای کمال کجایی که گفتی مرا که دیدند بی صدا گفتند ...... چه آبی .....!!!

پس آبی من چه شد ...... چه آبی کجا رفت ......

آری عزیز بر خیز از خواب و درست بنگر ..... فقط خرابات می بینی و همین .......

هیچکس مرا باور نکرد ...... هیچکس

بی خیال ......

                        ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود

                                                  نی نام ز ما و نی نشان خواهد بود

                                       زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل

                                                        زین پس چو نباشیم همان خواهد بود